Tweet Share 0 Reddit +1 Pocket LinkedIn 0 Gdzie kupić srebro? Węszę od kilku miesięcy, nie tylko gdzie srebro jest najtańsze, ale także gdzie by tu kupić je taniej, bo to jednak nie są sprawy jednakowe. Różnica wynika z kosztów transakcyjnych, takich jak podatki i regulacje. Tanio, czyli drogo Co prawda, zakupy w krajach o niskim opodatkowaniu nie są wcale najtańsze, gdyż tam przeważnie brakuje infrastruktury, konkurencji i rynku. Z drugiej strony wiem też, że w USA takich mankamentów nie ma. Tam w przeciwieństwie, chociażby do Unii Europejskiej, nie ma uciążliwego i dotkliwego podatku VAT, który sprawia, że ceny produktów europejskich są niższe w Stanach niż w krajach , z których pochodzą. Perfumy francuskie są w Nowym Jorku dużo tańsze niż we Francji, szkocka w Szkocji jest droższa niż w Chicago, a mango w Guadalajara kosztuje więcej niż w Wisconsin. W Stanach Zjednoczonych istnieje wprawdzie podatek od sprzedaży (sales tax), który potrafi być wysoki, ale i tak jest on w najgorszym przypadku (Kalifornia, 11 proc.) niemal o 70 procent niższy od najniższego VAT w Unii (Luksemburg, 17 procent) ). Są ponadto stany, w których podatek od sprzedaży wynosi zero, lub prawie zero np. New Hampshire, Delaware, czy Kolorado. Jeśli na dodatek gros dealerów w ogóle rezygnuje z podatku od sprzedaży, to przecież srebro musi być w USA dużo tańsze niż w Europie. I jest dużo tańsze! Co z tego, że wywęszyłem te Stany, skoro żeby to srebro kupić, trzeba dokonać osobistego zakupu na miejscu. Lecieć tam, zamówić, zapłacić i czekać, a dpo tego konieczny jest bilet lotniczy, hotel i wyżywienie na co najmniej 15 – 20 dni. Chyba, że stać nas na jednorazowe kupno prawie 16 kilogramów srebra i zataszczyć je jeszcze do schronu, co dla debiutantów na rynku metali jest jednak stresem. Po raz kolejny potwierdza się powiedzenie, że wszystko co wygląda lepiej niż przypuszczamy, albo jest złudzeniem, albo roi się od drobiazgowych haczyków, zakazików, nakazików i innych utrudnień uniemożliwiających skorzystanie z okazji. Srebra Estonii Nie inaczej było z Estonią. Pamiętałem, jak w czasie seminarium Asbiro mniej więcej 3 lata temu, jeden z poważnych estońskich dealerów metali szlachetnych powiedział w swoim wykładzie, i to podkreślał parokrotnie, że w Estonii srebro nie jest owatowane. Jeśli więc srebro w Polsce jest drogie, bo mamy wysoki VAT, to należy wykorzystać Traktat Lizboński i kupić je w Estonii – pomyślałem. I to musi być rozwiązanie! Zadzwoniłem, napisałem więc do Estonii, żeby nawiązać kontakty z jakimiś dilerniami bulionu, sprawdzić i dowiedzieć się szczegółów, które zamierzałem przekazać na niniejszym blogu. Okazało się, że nie tylko srebro nie jest wcale tańsze od naszego; nie tylko dilerzy mają mnie w nosie, to na dodatek w Estonii VAT na transakcjach srebrnych jest jednak pobierany. Jakże to tak? Spytałem jednego z naszych guru od inwestowania i dowiedziałem się, że wysokie ceny to wina estońskich dealerów żądających wysokich marż w miejsce VAT-u, którego nie ma. I znowu, zamiast dwa razy sprawdzić co mówi ekspert i guru, bo niestety mówią…hmmm…różnie, przeszedłem nad tym faktem do porządku dziennego. Tak zresztą jak większość rodaków, którzy w Estonii kupują rzadko i niezbyt chętnie. Węszyłem jednak tym bardziej i odkryłem, że to co wiem, znowu mija się z prawdą. VAT-u na bulionie srebrnym istotnie nie trzeba płacić, ale pod warunkiem, podobnie jak to jest z USA, że (a) metal kupuje się na miejscu u Estończyków; (b) że kupowana moneta jest ważnym i legalnym środkiem płatniczym, w kraju, z którego pochodzi, tak jak np. jednouncjowa moneta Filharmonicy Wiedeńscy, która w Austrii posiada wartość nominalną 1,5 euro; oraz (c), że musi się ona dodatkowo znaleźć na tzw. białej liście Europejskiego Bank Centralnego, która się od czasu do czasu, ale jednak, zmienia. Niemcy uber alles A zatem, zanim się coś w Estonii kupi, trzeba to dobrze sprawdzić. Czyli jest jeszcze gorzej niż Stanach Zjednoczonych, gdzie jednak przepisy są bardziej jednoznaczne. Zwłaszcza, że nawet moneta spełniająca powyższe warunki będzie w Estonii i tak droższa o 1,2 – 1,5 procenta – niewiele, ale jednak – od takiej samej monety nabywanej w…Niemczech! Większość ogłaszających się na Internecie estońskich dealerów srebrnego bulionu niuansów rynku tego nie wyjaśnia, a prawda jest taka, że w Estonii transakcje transgraniczne są jednak owatowane! Nie tak brutalnie jak nasze, ale jednak są. Podobnie zresztą jak i w Niemczech. I właśnie dlatego srebro kupowane w Estonii „przez granicę” nie jest wcale tańsze niż w Polsce. Chyba, że kupimy go dużo. Ile to jest dużo po estońsku? To bardzo dużo: np. 2000 monet jednouncjowych, czyli ok. 63 kg srebra o wartości za ok. 40000 USD! Dopiero przy takim wolumenie Estonia staje się atrakcyjna, co w praktyce oznacza rabat w wysokości od 6 – 8 procent. Sporo! W przypadku transakcji o niższych gabarytach, podobnie jak to się dzieje w… piłce nożnej, ostatecznym czempionem zostają Niemcy. Mimo iż w Niemczech pobiera się bezwarunkowo 8 proc. VAT od transakcji kupna monet, dzięki znacznie większym obrotom niż na rynku bałtyckim, monety bulionowe srebrne są najtańsze w Europie, a nawet na świecie. Bo w ostateczności nie tyle wysokość VAT, co relacja podaży i popytu wpływa na cenę najsilniej. Jan M Fijor Ambitni Estończycy odgrażają się, że w kwestii rynku bulionu srebrnego nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa. Gdy go powiedzą, wasz czujny blogger natychmiast o tym napisze. Zawsze to przecież przyjemniej dać zarobić Estończykowi niż Niemcowi. Jeżeli uważasz, że ten blog jest dla ciebie przydatny, podziel się nim ze znajomymi, przyjaciółmi, bliskimi. Im więcej wiemy, tym dalej zajdziemy. WSZYSCY! Tweet Share 0 Reddit +1 Pocket LinkedIn 0